به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر، نشست نقد و بررسی سینمایی «آخرین بار کی سحر را دیدی؟» به کارگردانی فرزاد موتمن ظهر امروز چهارشنبه ۱۴ بهمن ماه برگزار شد و در قالب آن عوامل سازنده آن به ارائه توضیحات مربوطه پرداختند.
فرزاد موتمن در ابتدای این نشست اظهار کرد: فکر می کنم این هشتمین حضور من در نشست های جشنواره است و خوشحالم که مازیار فکری ارشاد اینجاست، گویا ما به تدریج در حال تبدیل شدن به یک زوج منتقد-کارگردان هستیم.
وی در بخش دیگری از صحبت های خود در خصوص غیبت ژاله صامتی در نشست خبری و مراسم فرش قرمز شب گذشته، متذکر شد: در ارتباط با این موضوع، من نباید توضیح دهم و بهتر است این سئوال را از خودش بپرسید. به هرحال من از حضور او در فیلم بسیار راضی هستم و بر این اعتقادم با سیامک صفری زوج خیلی خوبی بودند. شخصا نیز بازی او در صحنه سردخانه را بسیار دوست داشتم.
این فیلم اکشن نیست
این کارگردان همچنین عنوان کرد: تنها شخصیت فیلم «آخرین بار کی سحر را دیدی؟» سحر است که او را تا آخر فیلم نمی بینیم و بقیه افراد در حد تیپ هستند، به همین دلیل چیزهای زیادی درباره گذشته و زندگی خصوصی آنها گفته نمی شود.
موتمن در بخش دیگری از صحبت های خود درباره ریتم فیلم نیز اظهار کرد: وقتی می‌گویم این فیلم تندتر از دیگر فیلم‌های من است، حتما هست! اصلا قرار نبوده که «آخرین بار کی سحر را دیدی؟» اکشن باشد، فیلم یک درام اجتماعی است که دو نقطه عطف دارد و همه اتفاق‌ها در سه پرده رخ می‌دهد.
وی ادامه داد: در چنین فیلم‌هایی امکان افت اثر در پرده میانی وجود دارد، اما فکر میکنم فیلم به خوبی خودش را جمع می‌کند.
این کارگردان در ادامه با اشاره به اینکه جنایت‌هایی که در ایران رخ می دهند توسط سازمان‌های بزرگ سازماندهی نشده، عنوان کرد: جنایت در ایران توسط همه مردم ممکن است رخ بدهد و بیشتر به مسائل اقتصادی و خانوادگی مربوط می شود.
وی ادامه داد:شاید کسی باورش نشود ولی من هنوز فیلم را ندیده ام و شب گذشته به دلیل حضور در استودیوی برنامه هفت نتوانستم در سالن باشم و ببینم. اما حتما در فرش قرمز پردیس ملت حاضر می شوم.
برخی می خواستند این فیلم ساخته نشود
سعید عصمتی تهیه کننده «آخرین بار کی سحر را دیدی؟» ازدیگر حاضران این نشست بود که در توضیحی کوتاه اظهار کرد: طرح اولیه این فیلم توسط من و امیر عربی ارائه شد و قرار بود فیلم در جشنواره سال قبل حضور داشته باشد اما با توجه به مشکلاتی که در دریافت پروانه ساخت وجود داشت، روند تولید آن کمی به طول انجامید.
وی ادامه داد:اینکه در فیلمی پلیسی داشته باشیم که باورپذیر باشد و با هنجارهای نیروی انتظاری همخوان باشد،امر مهمی بود. به هر صورت ما تلاش داشتیم در قالب فضای اجتماعی به بیان برخی دغدغه ها پرداخته و ازدریچه دوربین و یک نگاه دیگر موضوع را نمایش دهیم.
این تهیه کننده در پاسخ به اعتراضات بازیگران این فیلم به پاس نشدن چک ها و ناراحتی برخی بازیگران اصلی فیلم، متذکر شد:مطلبی از سوی خانم صامتی نقل شد که فکر میکنم خانوم صامتی درکی از شرایط فیلم نداشته اند و خوب است بار دیگر فیلم را ببینند تا بدانند در چه فیلمی بازی کرده اند.
وی ادامه داد:این فیلم قرار بود ظرف ۴۵ روز ساخته شود اما ساخت آن بیش از ۷۰ روز به طول انجامید که دراین وقفه،عواملی به غیر از تولید دخیل بود.
این تهیه کننده همچنین اظهار کرد:وقتی زمان ساخت و هزینه های فیلم دو برابر شد من آنقدر اعتماد داشتم که هزینه این دو برابر شدن را پرداخت کردم.فکر می کنم این فیلم مصداق حرف های خانوم صامتی نیست و طبق اسنادی که به سازمان سینمایی داده ام بالای ۹۰ درصد حقوق عوامل فیلم تسویه شده و به شخصه،به افرادی که چک پاس نشده زیر یک میلیون تومان به من ارائه کنند، یک سکه جایزه خواهم داد.
وی افزود: طبق قرارداد، پرداخت آخرین چک خانم صامتی به بعد از جشنواره موکول شده و حس می کنم در انتقادات مطرح شده از طرف ایشان، کاری غیر حرفه ای انجام داده اند.به هرحال فیلمی بر اساس اعتقاد ساخته شده تا پیامی اجتماعی منتقل شود و امیدوارم خانوم صامتی پاسخگوی رفتار خود باشد.
این تهیه کننده در عین حال به بازی خوب ژاله صامتی دراین فیلم اشاره کرد و گفت:ایشان در روند ساخت همکاری خوبی داشتند اما به نظر من مصاحبه ایشان حرفه‌ای نبود و فکر می کنم ایشان به قرارداد خودش پایبند نبودند.
وی در ارتباط با فریبرز عرب نیا هم اظهار کرد: برای ایشان بسیار احترام قائل هستم.اما دلم میخواهم فضا روشن باشد، این بازیگرها حق و حقوقی دارند که باید پرداخته شود. اما گاهی لحن ها ،ادبیات و مصاحبه‌ها به گونه ای است که این سوال را ایجاد می کند که آیا این اتفاقات پس از پرداخت چک آنها هم قابل بازگشت است؟
عصمتی در پایان گفت:در مسیر تولید این فیلم دوستان میخواستند کار بخوابد و کارشکنی‌هایی می‌کردند و به هر حال سکانس‌هایی در فلیم وجود داشته که آقای عرب‌نیا در آنها حضور نداشته اند.
علیرضا ثانی فر دیگر بازیگر این فیلم نیز با اشاره به اینکه امسال دو فیلم در جشنواره دارد،گفت:هر دوی این فیلم ها خارج از جریان متعارف سینمای ماست و به نظرم فیلمسازان امروز دچار گردبادی شده اند که باید از آن خارج شده و به موضوعات اجتماعی روز توجه بیشتری نشان دهند.
مازیار فکری ارشاد هم به عنوان منتقد در این جلسه حضور داشت و گفت: در فیلم سینمایی «آخرین بار کی سحر را دیدی؟» با درام معمایی و پلیسی طرف هستیم که کمتر در سینمای ایران دیده شده و آن تجربه کوچک هم خیلی به مولفه‌های این نوع ژانر وابسته نبودند.
وی ادامه داد: در فیلم‌های این ژانر معمولا مولفه‌هایی استفاده می‌شد که خیلی ایرانی نبودند. اما در این فیلم این تلاش را می بینیم که میخواستند ایرانی باشند، این موضوع خصوصا درباره کاراگاه فیلم افتاده و ما با پلیس ایرانی روبرو هستیم. همچنین مشکل اصلی که پیش از این درباره فیلم‌ها داشتیم این بوده که آدم‌های آن را درک نمی‌کردیم و باور نداشتیم.
این منتقد تاکید کرد: فیلم بدون منطق نیست و به دلیل فیلمنامه نسبتا خوبی که دارد، شخصیت‌پردازی‌ها هم به شکل مناسبی انجام شده است.
فکری‌ارشاد همچنین درباره حضور ژاله صامتی در این عنوان کرد: به دلیل بازی درخشانی که خانم صامتی در این فیلم داشته‌اند، من فکر میکنم دست کم می‌توانند یکی از نامزدهای جشنواره باشند.
همچنین محمد رضا غفاری یکی دیگر از بازیگران فیلم اظهار کرد: من کوچکتر از آن هستم که درباره آقای موتمن نظر بدهم و دکوپاژهای ایشون در فیلم بسیار حساب شده مثل درس های فیزیک و شیمی بود.
بابک میرزاخانی، آهنگساز این اثر سینمایی هم با تاکید بر اینکه فضای رمزآلودی در این فیلم وجود داشت، عنوان کرد: با اینکه سکانس‌های پر رمز و راز در فیلم وجود داشت، اما آقای موتمن اصرار داشتند که نباید اغراق‌آمیز شود و این موضوع هم دست مرا می‌بست و هم باز می‌گذاشت. اما تجربه متفاوتی در این فیلم داشتم.
روشنگ درگاهی، بهاران بنی‌احمدی و امیرحسین فتحی از بازیگران این فیلم بودند که در نشست نقد و بررسی حضور داشتند.
