به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی سی و چهارمین فیلم فجر، فیلم «همراه با فرات» با سفر آغاز می شود، سفری به سرزمین مادری. این سفر در دل خود سفری دیگر نیز به همراه دارد. سفری به گذشته. شخصیت اصلی فیلم که دانش آموخته سینما است از کشوری دیگر راهی شده تا به عراق، سرزمین مادری خود بازگردد. او قصد دارد در خصوص ساخت فیلمی مستند در مورد تاریخ صد و ده ساله ی سرزمینش کاوش کرده و وقایع مهم سیاسی عراق را از آن دوران تا کنون ثبت کند.
در این فیلم کارگردان سعی کرده روایت خود را به صورت فیلم در فیلم ارائه کند تا به شکل جدیدی از ساختار برسد که اتفاقا در این راه نیز موفق عمل کرده است. فیلم خوش ریتم و کوبنده شروع می شود و فیلمساز سعی می کند در تمامی فیلم، این ساختار را حفظ کند. تحقیق و جستجو برای کشف حقایق تاریخی از سوی کاراکتر فیلم آغاز می شود و امری مشترک گذشته صد و ده ساله این سرزمین را تا زمان حال به هم پیوند می زند، حضور دیکتاتورها و جنگ های پیاپی که طی دهه های مختلف در تاریخ این سرزمین رخ داده است.
رنگ و نور و تصاویر خوب است و تنوع پلان ها در راستای خلق مستندی تاثیر گذار به چشم می خورد که نشان از تلاش فیلمساز و تحقیق عمیق و کاربردی در ساخت این فیلم دارد. تصاویر تولیدی، هوشمندانه به تصاویر آرشیوی برش می خورد که تاثیرات حسی ناشی از آن بر مخاطب غیر قابل انکار است. با دیدن این فیلم می توان به تسلط فیلمساز بر حرفه مستند سازی پی برد، کارگردانی، که استفاده ی خلاقانه از پلان های آرشیوی در کنار پلان هایی که حساب شده تصویربردای و تولید شده اند را برای القای مفاهیم در طول فیلم به کار برده است. فیلمساز تلاش کرده تا به این طریق از فیلمی صرفاً گفتگو محور فاصله گیرد و تصاویر با در کنار هم قرار گرفتن در شیوه مونتاژی حساب شده با استفاده بجا از افکت های صوتی و موسیقیایی کارکرد داشته باشند.
در پارت های زمانی مختلف در طول فیلم جاری شدن رنگ آبی در یک ظرف را شاهدیم. اکتسابی با خلق این پلان ها و استفاده ی آن در جای جای فیلم بعد از نشان دادن خشونت های موجود در عراق، آرامش نسبی را نصیب مخاطب می کند و مهمتر اینکه معنایی خلق می کند که در انتهای فیلم به آن دست می یابیم. این رنگ های آبی توسط همان جوان فیلمساز عراقی که کاراکتر فیلم است مورد استفاده قرار می گیرد که دیوارهای خانه متروک پدری اش را با آن رنگ کند.این نوع صحنه پردازی را می توان بدون هیچگونه شعاری نشان از برگشتن آرامش به این سرزمین بدست نسلی جوان دانست که به جای فرار یا پناهنده شدن به کشورهای دیگر، به ایستادگی و آباد کردن خانه و سرزمینشان پرداخته اند. صحنه های ابتدایی فیلم با ورود این جوان به خانه نسبتاً ویران و خاک گرفته آغاز می شود و با صحنه ای از همین خانه که دیوارهایش رنگ می شود فیلم به پایان می رسد. شروع و پایانی فکر شده و تأثیر گذار که تلاش دارد در نهایت روایت را با دیدی امیدوارانه پایان دهد.
از : عباس روزبهانی
