به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر، پیمان معادی درباره اقبال مردم نسبت به فیلم سینمایی «ابد و یک روز» اظهار کرد: با اینکه استقبال مردم همیشه در حیطه فیلمساز و بازیگران نیست، فکر می کنم قصه این فیلم مهمترین دلیل استقبال مردم از این فیلم است.
وی افزود: برای من در وحله اول قصه و فیلمنامه اهمیت دارد، فیلمنامه این فیلم، چارچوب خوبی داشت و پس از خواندن آن دوست داشتم در گفتن روایت این قصه سهمی داشته باشم. بازی در این نقش برایم سخت نبود، چون با آدم های این طبقه از اجتماع ارتباط زیادی دارم. فیلم درباره طبقه متوسط جامعه است. به همین دلیل گریم عجیب و غریبی ندارد، قصه خوب و بازی همه بازیگران، تماشاگران را غافلگیر می کند.
کار با سعید روستایی ریسک نبود
کارگردان فیلم سینمایی «برف روی کاج ها» درباره دلایل قبول همکاری با یک فیلمسازاول خاطر نشان کرد: سعید روستایی کارش را بلد است، او درعین حال نویسنده خوبی است، ضمن اینکه تهیه کننده فیلم «ابد و یک روز» سعید ملکان است او شرایط را طوری فراهم کرد که احساس ریسک و نا امنی وجود نداشته باشد. برای یک بازیگر ریسک اصلی این است که نتواند نقشی که به او سپرده شده است را به خوبی ایفا کند.
این بازیگر سینما درباره ارزیابی خود از موفقیت این فیلم در جشنواره های برون مرزی گفت: هیچ وقت از فرمول انتخاب فیلم و داوری جشنواره های خارجی سر در نیاورده ام. اما فیلمی در جهان موفق می شود که ابتدا در مملکت خود موفق باشد. موفقیت در ایران و با مخاطبان ایرانی، مهمترین اتفاق است. بعد از آن هر اتفاقی بی افتد به نوعی کادو محسوب می شود.
ایده های نوید محمد زاده به فیلم کمک کرد
پیمان معادی درباره تمریناتی که پیش از شروع فیلمبرداری داشته است گفت: دورخوانی بسیاری را با گروه انجام دادم، حضور نوید محمدزاده کمک خوبی بود برای گروه، او هر روز با ایک ایده نو در تمرینات حاضر بود.
تلاش می کنم درآینده نقش های متفاوتی بازی کنم
وی در توضیح این که اکثرا نقش آدم های طبقه متوسط جامعه را بازی می کند و اینبار نقش متفاواتی را نسبت به قبل قبول کرده است تصریح کرد: این موضوع ارتباط زیادی با فیلمنامه هایی که به من پیشنهاد می شود دارد. باید به فیلمنامه نویسان فشار آورد تا فیلمنامه های خوب بنویسند. ممکن است در ده فیلم بعدی هم نقش آدم های طبقه متوسط اجتماع را داشته باشم اما تلاش می کنم که در آینده این اتفاق کمتر روی دهد.
