به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر، آ ۱۵۷ یک داستان بکر و تاثیرگذار با محوریت شخصیت هایی آسیب دیده از جنگی هولناک که از مسیر طبیعی زندگی خود خارج شده و آسیب های روحی فراوانی دیده اند. بهزاد نورانی پور در مقام کارگردان و تهیه کننده به خوبی به موضوع و شخصیت هایش نزدیک شده و در فیلم خود از هیچ تصویر آرشیوی بهره نگرفته است.
سگ و دیوانه عاشق ساخته علی محمد قاسمی دومین فیلم این روز است که به سینمای تجربی تعلق داشته و از قواعد آن پیروی است. مردی جوان در روز عروسی ناپدید شده و عروسش را تنها رها می کند در حالی که با زنی دیگر رفته است. پس از این اتفاق عروس از ترس حرف مردم به کلبه ای در جنگل می رود و این در حالیست که مرد پس از مدتی پشیمان و نادم به سمت زن برمی گردد. علی محمد قاسمی که بیشتر به عنوان فیلمبردار در سینمای ایران شناخته می شود، پس از یادداشت های زمین به سراغ موضوع جذاب تر و پرکشش تری رفته و تا حدودی به قصه گویی نزدیک شده است. البته به روش خاص خود که مخاطب عام را در نظر نداشته و صرفا به مخاطبان محدود گروه هنر و تجربه دل خوش کرده است. مهمترین نقطه فیلم هم به فیلمبرداری درخشان فیلم بازمی گردد که خود قاسمی مدیریت آن را برعهده داشته است.
سید جمال سید حاتمی را می توان در گروه دستیاران کارگردان پرسابقه سینمای ایران قرار داد که در جشنواره سی و چهارم فیلم فجر نخستین تجربه فیلمسازی شان را پشت سر گذاشته اند. لاک قرمز فیلمی جامعه محور است که رگه هایی از سینمای کودک و نوجوان را به واسطه حضور دختری نوجوان به عنوان قهرمان داستان دارد. دختر نوجوانی که پس از مرگ پدر معتادش به فروختن عروسک های چوبی ساخت دست پدر پرداخته و این در حالیست که مادر به خاطر مشکلات مالی قصد فرستادن او به خانه خاله اش در اراک را دارد. لاک قرمز تا نیمه های خود خوب پیش رفته و مخاطب را با قصه اش درگیر می کند اما در ادامه از ریتم افتاده و به دور تکرار می افتد. بازی متقاعدکننده پردیس احمدیه در کنار پانته آ پناهی ها از نقاط قوت نخستین فیلم سینمایی سید حاتمی هستند که با توجه به قصه و ساختار آن شانس چندانی برای ارتباط حداکثری با مخاطبان عام سینمای ایران ندارد.
دیگر فیلم اولی روز نهم جشنواره، حمیدرضا قربانی است که با فیلم خانه ای در خیابان چهل و یکم روی صندلی کارگردانی نشسته است. فیلمی شبیه به آثار اصغر فرهادی که قربانی مدتها دستیارش بوده و ردپای او کاملا در این فیلم به چشم می آید. مرتضی که از دست ندانم کاری های مالی برادرش به تنگ آمده، در مغازه با او درگیر شده و تصادفا برادرش را به قتل می رساند. اتفاق هولناکی که دو خانواده را در دو موقعیت متفاوت قرار داده و مادر خانواده را سرگردان بین انتخاب دو راه حل برای حل بحران قرار می دهد. متاسفانه فیلمنامه این فیلم در همان مرحله ایده متوقف مانده و در عرض فیلمنامه گسترش پیدا نکرده است. مضاف بر اینکه ضعف در پرداخت شخصیت ها هم میزان نزدیکی شخصیت های یاد شده را به پایین تر سطح تنزل داده و مخاطب را در بیم و امید نسبت به سرنوشت آنها قرار نمی دهد. در این بین تنها شخصیت مادر خوب از کار درآمده و مخاطب جنس نگرانی هایش راشناخته و درک می کند. اما اینها برای ساخت فیلمی اثرگذار کفایت نکرده و مخاطبش را با سوالی بزرگ در ذهن روانه خروجی سالن سینما می کند. قربانی در بازی گرفتن از بازیگران سرشناسش همچون:مهناز افشار و علی مصفا هم چندان موفق عمل نکرده و سردی تعمدی حاکم بر بازی شان آسیبی جدی به کلیت کار وارد کرده است.
خشم و هیاهو به کارگردانی هومن سیدی آخرین فیلم روز نهم است که براساس داستانی واقعی ساخته شده است. خواننده ای مشهور شبی پس از اجرای کنسرتش با دختری جوان آشنا شده و با وجود داشتن همسر به او علاقمند می شود. عشقی که میان آنها پا گرفته سرانجام به یک جنایت هولناک ختم شده و زندگی هر سه نفر را به تباهی می کشاند. ماجرای غم انگیز قتل همسر ناصر محمدخانی به دست همسر دومش(شهلا جاهد) که ده سال پیش به موضوعی داغ برای رسانه ها تبدیل شده بود، پایه اصلی قصه خشم و هیاهوست که بیشترین لطمه را از فیلمنامه خود خورده است. خشم و هیاهو هم تا نیمه کار خوب پیش رفته اما در نیمه دوم افت زیادی کرده و در عین حال هم از ریتم می افتد. ارجاع سیدی به کتاب مشهور خشم و هیاهو اثر فاکنر هم در ابتدای فیلم کفایت نکرده و این نام کاملا روی سر فیلم سایه افکنده است. نوید محمد زاده برای ایفای نقش اصلی فیلم، انتخاب چندان هوشمن
دانه ای نبوده و فیلم از این ناحیه ضربه خورده است. در طرف مقابل طناز طباطبایی در نقش ضد قهرمان فیلم متقاعدکننده بوده و لحظات درخشانی در بازی اش به چشم می خورد که بخش فینال فیلم را تحت تاثیر خود قرار داده است.
