به گزارش ستاد خبری جشنواره فیلم فجر، منوچهر اسماعیلی صداپیشه باسابقه سینمای ایران با اشاره به بزرگداشت خود در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر گفت: بسیاری از این جشنوارهها و بزرگداشتها بوده که من آنها را نپذیرفتم. اما این بار شاید سنم آنقدر بالا رفته که اجازه نداشته باشم ناز کنم!
او گفت: بزرگداشت فرصت مناسبی برای گویندگان است و آنان را تشویق میکند که نسبت به کارشان حساس باشند. بدانند زیر ذرهبین هستند و هر کلمه آنان با زندگی مردم سر و کار دارد. در گذشته بهخاطر نبود دستگاههای صدابرداری سرصحنه، اکثر قریب به اتفاق فیلمها بعد از فیلمبرداری دوبله میشد. بعضیها موفق بودند و کارشان ماندگار میشد و آن هنرپیشگانی که زحمت کشده بودند، مزد کارهایشان را میگرفتند. اگر هم موفق نمیشدند رو سیاهی آن برای ما میماند، برای اینکه ما موفق نشدیم کار آن هنرپیشه را آنطور که انجام شده، به سامان برسانیم.
اسماعیلی گفت: صداپیشه باید جان کلام را ادا کند. همانطور که هنرپیشه مقابل دوربین زحمت کشیده، حداقل او بتواند آن زحمات را در بیان خود بگنجاند. اگر این کار را کردیم، موفق شدهایم، اگر نه، موفق نشدهایم.
این صداپیشه در ادامه به شروع فعالیت هنری خود اشاره کرد و گفت: به کار تئاتر علاقمند بودم. وقتی نتوانستم وارد تئاتر شوم بنا به دلایلی در یک امتحان بدون اینکه خودم مایل باشم و بدانم ماجرا از چه قرار است، وارد کار دوبله شدم. اوایل به کار افکت دادن و سر و صدا دادن مشغول بودم. بعد دیدم کسانی که آنجا بودند، جای هنرپیشگان حرف میزدند و من جای صدای پای آنها. کم کم علاقمند شدم. آنقدر علاقمند شدم که در آن استودیو ماندگار شدم و به نقش اول رسیدم. تئاتر و هنرپیشگی سینما را کم کم فراموش کردم و دیدم اصل ماجرا برای من دوبله است، پس تمام انرژیام را روی بازی هنرپیشگانی گذاشتم که جای آنها صحبت میکردم.
اسماعیلی با اشاره به صداپیشگیاش جای اکبر عبدی در فیلم «مادر» اظهار داشت: آقای اکبر عبدی، الماس بی بدیل این کار است. از روز اولی که وارد این کار شد درخشش در وجود او، نگاهش، راه رفتنش و حرف زدنش بود. او پشتوانه محکمی دارد و آن پشتوانه شخصیت خودش و خانوادهاش است. هیچ وقت جلوی کسی دست دراز نکرده و همین باعث میشود که توجه بیننده و دوربین را جلب کند.
او در پایان گفت: شکرگزارم و از مردم ممنونم که مشوق اصلی من بودند. همچنین از شما که به من لطف دارید سپاسگزارم.