سینمای ایران به شکلی خوشایند در حال تغذیه از تاریخ پرفراز و نشیب ایران است. در واقع این حوادث تاریخی هستند که سینمای ما را زنده کرده‌اند. روندی که در دهه ۹۰ شکل گرفته است: ایستاده در غبار، ماجرای نیمروز، غلامرضا تختی، شبی که ماه کامل شد، تنگه ابوقریب، سیانور، امکان مینا و… به این اسامی بی‌شمار فیلم مستند تاریخی را هم اضافه کنید که در همین سال‌ها اکران‌های محدودی را تجربه کرده‌اند: وزیر‌الوزرا، رزم آرا یک دوسیه مسکوت، قائم مقام، بزم رزم، مهین، رویای سیاه و…
در جشنواره امسال هم شاهد بازسازی‌های متنوعی از حوادث بزرگ تاریخ معاصر هستیم که مهم‌ترین‌های آنها بازسازی ماجرای حزب توده در اواخر دهه 50 و اوایل دهه ۶۰ است. فیلمی درباره ناخدا افضلی،کیانوری، احسان طبری و همه نام‌های پرآوازه‌ای که در کشاکش حضور پیچیده حزب توده در سال‌های ابتدایی جمهوری اسلامی وارد صحنه شدند و سپس خارج شدند. حزب توده از مهم‌ترین بازیگران سیاسی تاریخ معاصر ایران از اواخر دوره رضاشاه تا اوایل دهه ۶۰ است و ردپایش در بسیاری از حوادث سیاسی بزرگ تاریخ معاصر ایران به چشم می‌خورد. از شهریور بیست، اعتصابات سراسری، ماجرای سی‌تیر و سپس کودتای ۲۸ مرداد،کمیته افسران و سپس در دهه ۵۰ و در طلیعه پیروزی انقلاب ایران که حزب توده دوباره فعالیت شدیدی را در عرصه سیاسی آغاز می‌کند.
نام فیلم لباس شخصی است و به کارگردانی امیرعباس ربیعی. فیلم را سازمان سینمایی اوج تهیه کرده و قاعدتا دیدگاه‌های ایدئولوژیک این سازمان در روایت این فیلم وجود دارد اما به هرحال فیلم‌هایی مثل ایستاده در غبار و یا ماجرای نیمروز ۱ و ۲ نشان داده‌اند که روایت‌های سینمایی این موسسه از حوادث بزرگ تاریخی، حاوی مستندات قابل اعتنا و جاذبه‌های دراماتیک ملموسی هستند و حتی اگر با نقطه دید این فیلم‌ها موافق نباشیم نمی‌توانیم از نقش این آثار در ایجاد کنجکاوی عمومی در بازخوانی دوباره تاریخ میان میلیون‌ها تماشاگرش، به سادگی بگذریم.
روز صفر فیلم مهم دیگری در این عرصه است. فیلمی که سعید ملکان آن را به عنوان اولین تجربه سینمایی‌اش عرضه کرده است. ملکان این سال‌ها نامی پرنفوذ در عرصه سینما بوده و با تهیه ابد و یک‌روز و سپس تنگه‌ابوقریب توانایی‌های خود را نشان داد. او سال گذشته در تهیه پروژه بزرگ غلامرضا تختی وارد صحنه شد اما با شکست مهلکی در عرصه تجاری روبه‌رو شد. این گریمور سابق حالا فیلمی درباره عملیات دستگیری عبدالمالک ریگی ساخته است که طبیعتا بخش‌هایی از هزینه‌های این پروژه سنگین از سوی نهادهای امنیتی تامین شده‌اند. هزینه‌هایی که از حد تصور من وشما خارج است. سال پیش نرگس آبیار در فیلم شبی که ماه کامل شد روایتی گزنده و تاثیر‌گذار از یکی از جنایات برادران ریگی عرضه کرد. و حالا فیلم سعید ملکان ادامه همان داستان است.
می‌بینید، جشنواره امسال جشنواره پرهیجانی خواهد بود. و تازه هردوی این فیلم‌ها متعلق به اولین تجربه‌های بلند سینمایی سازندگانشان به عنوان فیلمساز هستند. از میان فیلم اولی‌ها چهره مستعدی مثل محمد کارت هم در جشنواره امسال حضور دارد.
باید حواسمان به این جشنواره باشد….
منبع: هفت صبح
