قضاوت پنج داور بر فیلم‌های سه بخش جشنواره فیلم فجر یکی از اتفاقات قابل‌توجه جشنواره فیلم فجر امسال است که نه تنها بدعت نیست، که در راستای نزدیک شدن به تعاریف استاندارد، اتفاق مثبتی می‌تواند باشد.
در دوره سی‌وهشتم جشنواره فیلم فجر تصمیم جدیدی گرفته شده که روال ادوار گذشته را بر هم می‌زند؛ امسال هیأت انتخاب بخش مستند، بخش فیلم کوتاه و بخش نگاه نو را یک هیأت داوری ارزیابی می‌کند و یکی شدن هیأت داوران این سه بخش از مهم‌ترین تغییراتی‌ست که در این دوره شاهدیم.
باید توجه داشت که حتی اگر مدیران این جشنواره قدیمی داخلی، پنج یا هفت داور را برای داوری فیلم‌های همه بخش‌های جشنواره (سودای سیمرغ، نگاه نو، مستند و کوتاه) انتخاب می‌کردند، اتفاق حرفه‌ای‌تری رخ داده بود.
این الگویی‌ست که جشنواره‌های بین‌المللی مانند کن و برلین بر اساس آن فیلم‌ها را داوری می‌کنند، و البته می‌تواند پایانی باشد بر این دیدگاه که سینما تنها فیلم‌های داستانی‌ست.
در برخی سال‌ها که نگاهی غلط بر جشنواره حاکم بود شاهد به حاشیه رفتن حوزه‌های مستند، کوتاه و انیمیشن بوده‌ایم در حالی که سینما با قرار گرفتن تمامی این گونه‌ها در کنار هم معنا می‌شود و تصمیم سیاستگذاران این دوره جشنواره مبنی بر یکی شدن هیات داوران می‌تواند کمک شایانی به این مهم کند.
تخصص، دانش و نگاه سینمایی از جمله ویژگی‌هایی هستند که در انتخاب هیات داوران مورد توجه قرار می‌گیرند و کسی که در حیطه سینما نگاه تخصصی دارد، در واقع معنای سینما را می‌فهمد و ترازش، سینمایی بودن یا نبودن، یا نزدیک بودن هر فیلم (اعم از کوتاه، مستند، فیلم اول یا فیلم چندم یک کارگردان) به معیارهای جهانی سینما و البته توجه به باورهای بومی و هویتی است که در یک جشنواره ملی انتظار می‌رود.
شاید برخی از فیلمسازان یا نویسندگان و منتقدان، اتفاقی که امسال رخ داده را زیر سئوال ببرند، اما باید تصمیم شجاعانه دست‌اندرکاران این دوره جشنواره را بابت ارزش‌گذاری بر سینما ستود و باور داشت نگاه تخصصی در یک جشنواره که قرار است کل سینما را در بربگیرد، صرفا به انتخاب گروه‌های مختلف داوری و دسته‌دسته کردن داورها در گروه‌های جداگانه نیست، بلکه به استفاده از سینماگرانی است که تجربه و دانش سینما را داشته باشند و سینما را بفهمند و بشناسند. اتفاقی که در این دوره رخ داده است.
منبع: پانا/میرحسین اشرفی
