برنامه «هفت» در آخرین ویژه‌برنامه خود گزارشی از مباحث کیفی، محتوایی آثار و وجوه اجرایی جشنواره را مورد نقد و تحلیل قرار داد.
به گزارش ستاد خبری جشنواره فیلم فجر، در میز جمع بندی کیفی و محتوایی سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر که جمعه شب روی آنتن شبکه سه سیما رفت، پژمان لشگری پور گفت: من از سی فیلم جشنواره ۲۹ فیلم را مشاهده کردم. ما هر سال عادت داریم که بشنویم امسال از سال گذشته ضعیف تر بود. طبیعتا در هر جشنواره ای این اتفاق وجود دارد. در جشنواره فیلم فجر هر چند سال یک بار سبد متنوعی از آثار سینمایی داریم. این جشنواره امسال مقداری درجه پایین تری داشت. وقتی در حوزه فرهنگ برنامه ریزی نمی‌کنیم نتیجه می‌شود این که می‌بینیم. وقتی سیاست‌های جشنواره مشخص نیست و دبیر هرسال عوض می‌شود، خط مشی مشخص نیست و… البته باید گفت بخش نگاه نو بخش خیلی مهمی در جشنواره است و برکات زیادی داشته است.
سعید مستغاثی نیز گفت: من چندین سال است که در جشنواره حضور دارم و برخی فیلم‌ها زیر خط فقر بودند. تایم بالای برخی فیلم ها هم مشکل فیلم ها بود. ۵ یا ۶ فیلم به نظر من قابل دیدن و بقیه بسیار ضعیف بود. مدیران فرهنگی ما تابع شرایط برنامه ریزی نیستند. فیلمساز ما می‌ترسد بگوید نتیجه دادگاه لاهه چه شد، چون به فکر اکران فیلم در خارج از ایران است.
لشگری پور در این بخش گفت: هرسال تعداد داوران جشنواره تغییر میکند. هرچه جشنواره داور بیشتری داشته باشد تعامل بین آن ها کمتر می‌شود. اما اگر برخی اصول را نادیده بگیریم اشتباه داوری رخ می‌دهد.سینمای ایران سینمای موج پذیری است. امسال خیلی از فیلم ها خارج از تهران بود. از طرفی فیلم های با مضامین مفاسد اقتصادی هم امسال شاهد بودیم.
سعید مستغاثی نیز اظهار داشت: در برخی مواقع نوعی دموکرات نمایی وجود دارد. یک سری سیاست‌های فرهنگی وجود دارد که متاسفانه اصلا درست نیست. لازم‌نیست حتما تمام فیلم ها حضور داشته باشد شما ۴ فیلم در جشنواره نمایش بده ولی فیلم خوب و استاندارد.
در بخش میز رسانه‌های برنامه هفت، پژمان کریمی گفت: اختتامیه جشنواره فیلم فجر خیلی ضعیف بود. نتایج جشنواره لو رفته بود و صبح سه شنبه همه از نتایج اطلاع داشتند و این بی احترامی است.
مهدی شیخ صراف نیز گفت: احترام یک جشن به میهمانان آن است. امسال هم باز شاهد این اتفاق هستم. ۴ سال است که جواد عزتی با هنرنمایی دارد به جشنواره می‌آید ولی نادیده گرفته می‌شود. یک مغز متفکری وجود دارد که عامدانه نمیخواهد برخی فیلم ها دیده شود که امسال هم باعث دیده نشدن چند فیلم شد.
محمد صالح حجت‌الاسلامی در این برنامه گفت:وقتی گروهی از نامزدها به شکل جمعی شرکت نمی‌کنند یعنی بی‌احترامی می‌کنند. حضور پیدا نکردن یعنی خیلی غیر حرفه‌ای برخورد می‌کنند. تا دقایق آخر هم گویا چالش بین داوران وجود داشته ولی باز هم خبر لو می‌رود. باز هم حاضر نیستیم که همکار خود را تشویق کنیم. البته ناگفته نماند من کار سعید ملکان را دوست دارم چون به دنبال قهرمان است.
شهاب اسفندیاری در بخش دیگری از این برنامه گفت: بحث ایدئولوژیک بودن یا نبودن جوایز همیشه مطرح است. مثلا فیلم خروج آقای حاتمی‌کیا یک فیلم اعتراضی بود اما خب کاندیدا نشد. در اسکار هم شاید این مباحث مطرح شود. اساسا آیا داوری هنری میتواند فارغ از اندیشه و جهان بینی باشد؟ اصول زیبایی شناسی که ما با آن قضاوت میکنیم از کجا می‌آید؟ زیباشناسی نمی‌تواند عاری از جهان بینی باشد. آیا ما جشنواره‌ای در جهان داریم که در ستایش نژادپرستی باشد؟ در هر دوره‌ای از سینمای ایران اگر ده یا بیست نقد را انتخاب کنند متوجه خیلی از اصول نقد می‌شوند. خیلی از ارزش‌هایی که برای یک فیلم شاید قائل شویم از زیبا شناسی نیست از جسارت شاید باشد. مثلا فیلم ممکن است نمایش نبض زمانه خودش باشد. در یک دوره‌ای فیلم چ آقای حاتمی کیا، شیار ۱۴۳ خانم آبیار هست ولی یک فیلم دیگر بهترین می‌شود. در سالی که به فیلم ایستاده در غبار مهدویان هیج جایزه‌ای داده نمی‌شود، فیلم سعید روستایی ۱۲ سیمرغ گرفت. مثلا به کارگردان فیلم‌لباس شخصی با این انتخاب‌ها و داوری‌ها پیام داده شده که از این جنس فیلم‌ها نساز. فقدان نهادهای فیلمساز دیده می‌شود. من وقتی فیلمنامه لباس شخصی را خواندم ترسیدم از این‌حجم بی محابایی و شجاعت ولی نادیده گرفته شد. امیدوارم که با وجود همه بی‌مهری‌هایی که نسل‌ها دیده‌اند، همچنان این گرایش و رویش نسل جدید را ببینیم.
در بخش بررسی عملکرد هیات انتخاب و داوری،مدیریت جشنواره و جوایز در اختتامیه، محمدتقی فهیم گفت: هیچ کدام از جشنواره‌های مهم دنیا هیات انتخاب ندارد شاید این به دلیل انداختن بار مسئولیت جشنواره به دوش عده دیگر باشد. این که کسی بتواند در برابر یک نظر بگوید نه خیلی دشوار است. در همه جشنواره های قبل، مدیران تقریبا درست عمل می‌کردند اما در حال حاضر مشورت جایی ندارد. به نظرم هیات انتخاب نباید وجود داشته باشد. مثل تمام دنیا. هیات انتخاب از هیات داوری خیلی مهم‌تر است. فیلم‌هایی که در کنار جشنواره دیدیم از برخی فیلم‌های جشنواره خیلی قوی‌تر بود. سلیقه‌ای نباید برخورد شود. نکته دوم اینکه این همه بسته عمل کردن چه معنایی دارد؟ چرا داوران ما وقتی روی سن هستند و این همه توهین‌می‌شود پاسخ نمی‌دهند؟ وقتی فیلمساز ما به سیمرغ ایرانی توهین میکند چرا کسی پاسخ او را نمی‌دهد؟ چرا بعد از پایان زمان ارسال آثار هنوز آثار پذیرفته می‌شود؟
ناصر هاشم زاده در این بخش گفت: کاش مشخص شود نقش دبیر دقیقا چه چیزی است. وقتی‌‌ما هیات انتخاب داریم شاید به دنبال کسب مشورت هستیم ولی بدون مسئولیت پذیری! وقتی هیات انتخاب تعیین میکنیم یعنی سلب مسولیت از خود. آیا اگر به سراغ هیات انتخاب برویم آنها پاسخ می‌دهد؟ چه کنیم که فرافکنی وجود نداشته باشد؟
مسعود فراستی در این برنامه گفت: وظیفه این‌میز نقد تمام اتفاقات جشنواره است که بتوانیم بعد از ۳۸ دوره پیشرفت کنیم و به حرف دلسوزین سینما توجه کنیم. از هیات انتخاب پرسیدیم فلان فیلم در جشنواره چه میکند، پاسخ داده شد دیدیم فیلم‌ها تلخ است گفتیم یک فیلم کمدی در جشنواره باشد! هیات انتخاب مسولیت پذیر مساله مهمی است.
