«رضا درستکار» نویسنده، منتقد و فیلمساز در یادداشت تازه خود عنوان کرد: حقیرانه با رویداد هنری و سینمایی ملی برخورد نکنیم.هزینه‌های فرهنگی در برابر هزینه سایر حوزه‌ها هیچ و پوچ است! پس اگر تصمیم گرفتید که جشنواره باشد و در سال بی‌سینما برگزار شود، اسباب آن را هم فراهم آورید. اسباب جشنواره فجر، اسباب بزرگی است.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
سال خاموش سینمایی به ایستگاه پایانی نزدیک می‌شود؛ سالی که خاطره جمعی که اصل و اساس سینماست؛ شکل نگرفت و چون سینما تعطیل بود، انگار کل برنامه‌ها و فرهنگ هم خاموش و تعطیل بود.جشنواره‌ها یکی یکی هیچ شدند و داستان «آنلاین» و «فیلیمو» و «نماوا» و غیره و ذالک هم با وجود همه تبلیغات و چه و چه و چه در نگرفت! ایران ما همه چیزش و داستانش و فرهنگش فرق دارد و تفاوت‌ها نه در بی‌علاقگی مردم به سینما و فرهنگ که در بی‌بنیادی اقتصاد ما نهفته است! (که البته جای بحث‌اش هم اینجا نیست) سال جهان بیمار، سال ایران بیمار هم بود، عزیزان همان اول کار در سینماها و تماشاخانه‌ها و اماکن فرهنگی را بستند تا راه نفوذ کرونا را بگیرند!(چگونه می‌توان جشنواره‌ای را راه انداخت وقتی درهای سالن‌های سینما بسته است و هنرمند، خانه‌نشین!؟ با این وصف کرونا راه خودش را رفت و مانند جامعه هنرمندان چندان هم حرف‌شنو نبود، کار خودش کرد و تیغ هلاک زد به تن و جان بسیاری از مردم منتظر، فرهیختگان و غیر آن… حالا باز هم فلک، چرخیده و موسم جشنواره فجر رسیده با تغییراتی که خوب و بدش هنوز بر کسی معلوم و آشکار نیست و نشده است اما اگر «خاطره جمعی» و «آزادی» این جشنواره را از آن بگیرند، این هم می‌‌رود لای دست همان رویدادهای اینترنتی بی‌خاصیت فرهنگ خراب کن! که امسال هیچ کجا هیچ باری نداده است. مصیبت اصلی این است که قدرت راه‌بندهای فرهنگی در اینجا بسیار زیاد است و دیوار هنر (و سینما) بسیار کوتاه و این هر تنابنده‌ای را به تحریک و تحکم وا می‌دارد تا چوبی به آن بزند و…!مصیبت دیگر این است که عزم و جزم تعطیل کردن امر فرهنگی و هنری زیاد است اما در چنین مواقعی (که بحران حاکم می‌شود) فکر راهگشا و جان‌فشان راه سازندگی ناچیز و کم‌مقدار می‌شود و از هیچ جنبنده‌ای صدایی درنمی‌آید! فرهنگ‌مان و شرایط‌مان خاص است! در حالی که انگار «انفعال» لباسی است که به تن‌مان قواره کرده‌اند! جشنواره فجر را اگر برگزار می‌کنیم، درست برگزار کنیم! آنچه می‌شنویم، نگران‌کننده است!درست برگزارش کنیم! منفعل و بی‌عمل نباشیم! حقیرانه با رویداد هنری و سینمایی ملی برخورد نکنیم.هزینه‌های فرهنگی در برابر هزینه سایر حوزه‌ها هیچ و پوچ است! پس اگر تصمیم گرفتید که جشنواره باشد و در سال بی‌سینما برگزار شود، اسباب آن را هم فراهم آورید. اسباب جشنواره فجر، اسباب بزرگی است؛ وگرنه لباس خود را به تن فرهنگ پوشانیدن عبث است و بیهوده جواب نمی‌دهد.
منبع: روزنامه اعتماد
