«امید روحانی» منتقد سینما و پزشک در سرمقاله دومین شماره «فجرنامه» بولتن مجازی سی و نهمین جشنواره فیلم فجر نوشت: کوشش‌هایی مانند جشنواره، جایزه و نمایش فیلم در سالن سینما وجود دارد اما آنچه چشم‌گیر است خود سینماست؛ اینکه سینما پدیده‌ای توقف‌ناپذیر است.
به گزارش ستاد اطلاع‌رسانی جشنواره فیلم فجر، در این یادداشت که در شماره دوم «فجرنامه» منتشر شده، آمده است:
ویروس کرونا زندگی عمومی مردم را به دو مرحله قبل و بعد از خود تقسیم کرده است. بسیاری از مسائل تحت تاثیر شیوع این ویروس تغییر کرده‌اند. یکی از این مسائل تغییر شکل نمایش فیلم در سینماست، همچون تغییر نمایش تئاتر. ولی سینما قرار نیست با آمدن کرونا متوقف شود، فقط سیستم نمایشی آن تغییر می‌کند. ذات سینما صرفاً باز نگه داشتن سالن‌های سینما نیست؛ ذات سینما «فیلم» است. بنابراین بقیه مسائل حاشیه‌هایی است که تغییر می‌کنند. البته برای برخی مردم با توقعات سطحی این تغییرات ممکن است سخت باشد. ولی در یک سال گذشته، فیلم‌ها ساخته شدند و برخی از آن‌ها به شکل آن‌لاین به نمایش درآمدند. شبکه نمایش خانگی هم‌چنان فعال است و مردم از آن استقبال می‌کنند. بنابراین این فقط شکل نمایش است که عوض می‌شود؛ مانند بسیاری از پدیده‌هایی که عوض می‌شوند. مثلا من جزو معدود آدم‌هایی هستم که هنوز از تلفن ثابت استفاده می‌کنم و گوشی همراه ندارم. بااین‌حال، با آمدن گوشی‌های همراه ارتباطات متوقف نشد، بلکه شکل دیگری پیدا کرد.
شخصا پیش از این هم مدت‌ها بود که برای فیلم دیدن به سالن سینما نمی‌رفتم و منتظر می‌ماندم تا دی‌وی‌دی فیلم‌ها بیرون بیاید و در خانه ببینم. به همین دلیل در دوران کرونا هم دلم برای فیلم دیدن در سالن سینما تنگ نشده است، ولی درک می‌کنم که بسیاری از مخاطبان این نوع فیلم دیدن را بیشتر دوست دارند. در حال حاضر ما مجبوریم با این پدیده کنار بیاییم. می‌دانم که برای جا افتادن تغییرات نیاز به گذشت زمان است و شاید ما که از نسل‌های قدیمی هستیم، نتوانیم با این پدیده کنار بیاییم. اما فکر می‌کنم کرونا یک پیشنهاد برای تغییر سبک زندگی در زمان جنگ‌های بیولوژیک است؛ یعنی به نظرم بعد از ویروس کرونا باز هم ویروس‌های جدیدی ساخته می‌شوند که زندگی انسان‌ها را تحت تاثیر خود قرار می‌دهند.
اصلا تصور نمی‌کنم بعد از ویروس کرونا، زندگی به شکلی که پیش از شیوع این ویروس بود، بازگردد. به همین دلیل زندگی تحت تاثیر تغییرات جدید باید تغییر کند. شکل بسیاری از پدیده‌ها تغییر می‌کند؛ مثل نمایش فیلم، ارتباطات و رسانه‌ها. همین ویروس کرونا باعث شد مرگ تدریجی روزنامه‌ها و مجلات سرعت بگیرد. تئاتر، سینما و کنسرت‌های موسیقی و هر نوع تجمعات تعطیل شود. پس ما باید آن را بفهمیم و با این شیوه جدید زندگی کنار بیاییم و به زندگی سلول‌وارمان ادامه دهیم.
اگر به گذشته بازگردیم و به تاریخ سینما نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که هر تغییری در سینما باعث شده شکل ساخت فیلم‌ها نیز تغییر کند. مثلا زمانی که صدا آمد و سینما ناطق شد، ۹۰ درصد از کسانی که در دوران سینمای صامت فیلم می‌ساختند، نتوانستند صدا را درک کنند و فیلم ناطق بسازند. بعد از آن تلویزیون آمد و شکل جدیدی از فیلم‌سازی باب شد، با عنوان‌هایی همچون درام تلویزیونی، تله‌فیلم و تله‌تئاتر. بعد سریال‌سازی به این عناوین اضافه شد و سبک دیگری را با خودش به همراه آورد. حالا باید مشغولیات اعضای خانواده را به هنگام تماشای فیلم و سریال از تلویزیون در نظر می‌گرفتیم. از طرف دیگر، به خاطر قاب کوچک تلویزیون، فیلم‌سازان اهمیت زیادی به جزئیات تصویر نمی‌دادند. حتما تغییر شیوه نمایش فیلم در شبکه نمایش خانگی و نمایش آن‌لاین هم تغییراتی در فیلم‌سازی به همراه دارد. همه چیز در دوران کرونا باید تغییر کند. دوران کرونا دورانی است که شکل زندگی باید عوض شود. باید بیاموزیم جنگ بیولوژیک بخشی از زندگی ماست. پس به این ترتیب، باید با تغییرات همراه شویم و خودمان را وفق دهیم. سینما زنده می‌ماند، شکل نمایش آن، ساختار آن و فیلم‌سازی آن تغییر می‌کند. در این میان کوشش‌هایی مانند جشنواره، جایزه و نمایش فیلم در سالن سینما هم هست، اما آنچه چشم‌گیر است خود سینماست؛ اینکه سینما پدیده‌ای توقف‌ناپذیر است.
منبع: فجرنامه
