چهره روز اول جشنواره فیلم فجر با صورت‌های ماسک‌دار غریب و ناشناخته شده بود.
به گزارش ستاد اطلاع‌رسانی جشنواره فیلم فجر، کرونا خیلی دوست داشت مثل خیلی از فضاها و رویدادها، دَخل جشنواره فیلم فجر را هم در بیاورد، اما جشنواره با وجود کرونا برگزار شد. هرچند صورت ماسک‌دار جشنواره در روز نخست کمی غیرعادی به نظر می‌رسید.
ساعاتی قبل از اکران فیلم‌ها مثل همیشه دوربین‌ها روشن بودند و چلیک چلیک شاتر از فضای باز «برج میلاد» به گوش می‌رسید. زن و مرد، کوچک و بزرگ با سیمرغ آهنینی که در مقابل در ورودی جشنواره گذاشته بودند عکس می‌گرفتند.
وقتی قصد ورود به کاخ جشنواره را داشتم تب‌سنجی روی پیشانی‌ام گرفتند. لحظه‌ای به خودم آمدم و صورت‌های ماسک‌زده را این بار با دقت تماشا کردم. آدم‌هایی که نمی‌دانستی می‌شناسیشان یا نه؟
ماسک‌ها سلام و علیک‌ها را معلق می‌کرد. گاهی می‌شد از کنار دوستی یا چهره مشهوری عبور می‌کردم و او را نمی‌شناختم و این اتفاق بارها و بارها رخ‌داد.
ساعتی قبل از شروع سانس اول عوامل فیلم «رمانتیسم عماد و طوبا» به کاخ آمده بودند و مغول گپ و گفت با هم بودند. و خوب عکاس‌ها به عنوان شکارچیان تصویر این موقعیت را از دست نمی‌دادند.
وقتی به سالن نمایش ورود دادند تصویر خالی سالن اصلی برج میلاد خیلی خیلی غریب بود. به دلیل این که باید فاصله اجتماعی رعایت می‌شد بسیاری از صندلی‌ها را از سالن خارج کرده بودند و تعداد خبرنگاران در مقابل بزرگی سالن برج خیلی اندک به چشم می‌آمد.
فیلم نخست جشنواره حال و هوای شوخ وشنگی داشت. انگار که بخواهی یک نفس عمیق بکشی تا برای تماشای فیلم‌های بعد آماده شوی.
وقتی نمایش فیلم به پایان رسید به محض خروج از سالن با جمعیت انبوهی مواجه شدم که گرد یک نفر را گرفته بودند. «عادل فردوسی‌پور» مهمان ناخوانده روز اول جشنواره بود که برای تماشای فیلم‌ها به سینمای اهالی رسانه آمده بود.
در این فاصله در راهروها برنامه‌های مختلف رادیو و تلویزیون در حال ضبط بود که باز سر و صدایی در فضا پیچید. عکاس‌ها به سوی جایگاه ویژه جشنواره می‌دویدند. از دور سخت پیدا بود. کمی که نزدیک شدم اولین تصویری که دیدم چهره پرویز پرستویی بود که در کنار باران کوثری ایستاده بودند. لحظه‌ای ماسکهایشان را برداشتند و باز روی صورتشان گذاشتند.
فیلم «بی‌همه‌چیز» برای اهالی رسانه اکران شد و بعد باز در راهروها و فضای باز کاخ بحث‌ها و نقدها داغ بود. هر کسی نظری می‌داد و از خوب و بد فیلم‌ها می‌گفتند.
نشست با حضور عوامل فیلم آغاز شد. در میان نشست یکی از خبرنگاران از محسن قرایی کارگردان فیلم پرسید «آیا شما جامعه امروز را شبیه فیلمتان می‌بینید؟»
قرایی به آقای نوروزبیگی رو کرد و گفت:«گمان می‌کنم آقای نوروزبیگی جواب بدهد بهتر باشد؟»
خبرنگاران خندیدند و قرایی این بار پاسخ دادن سوال را به پرستویی پاس داد.
پرستویی هم جواب داد: «ممنون، صرف شده است.» که همین چند دیالوگ فضای سرد کاخ را کمی گرم‌تر کرد.
برای این که خبرنگاران بتوانند قبل از شروع ساعت قرنطینه در خانه‌هایشان باشند جشنواره خیلی زود به پایان رسید.
هر چند عوامل برنامه‌های تلویزیونی مثل «نقد سینما» و غیره تا آخرین ساعت شب مشغول ضبط برنامه بودند.
علیرضا بخشی‌استوار
