در اولین روز از جشنواره ۳۹ دو فیلم «رمانتیسم عماد و طوبا» ساخته کاوه صباغ‌زاده و «بی‌همه چیز » محسن قرائی به نمایش درآمد که هر دو فیلمنامه‌ای اقتباسی داشتند و نگاه تازه‌ای در پرداخت داستانی، شکل اجرایی و لوکیشن‌ها دنبال می‌کردند.
به گزارش ستاد اطلاع‌رسانی جشنواره فجر، «رمانتیسم عماد و طوبا» داستانی در گونه فانتزی است که کمتر فیلمسازی در این سال‌ها به ساخت چنین حال و هوایی خطر کرده است. فضای روایی این داستان بسیار دراز دامن است و زندگی یک‌زوج را از کودکی خودشان تا فرزندان و نوه‌هایشان دنبال می‌کند. پرداختن به داستان سه‌نسل در یک فیلم سینمایی اتفاق کم‌سابقه‌ای به شمار می‌آید که کاوه صباغ‌زاده به لطف برداشت فانتزی از داستان و برش‌هایی از مقاطع سنی دو کاراکتر اصلی فیلم رقم زده است.
در کنار گونه کم‌سابقه فانتزی و فضای داستانی گسترده در این فیلم، «رمانتیسم عماد و طوبا» یک برداشت آزاد از کتابی غیر داستانی است که نمونه‌های مشابه آن در سینمای ایران بسیار کمیاب است و شاخص‌ترین نمونه آن «هامون» داریوش مهرجویی است که به سراغ کتاب فلسفی «ترس‌ولرز» نوشته سورن کیرکگارد رفته است. صباغ‌زاده نیز در این فیلم از کتاب «سیر عشق» آلن دوباتن اقتباسی آزاد کرده است که جستارهایی درباره عشق و وضع بشر است.
کاراکترهای جدید در لوکیشن تاریخ
«بی‌همه چیز» فیلمی متفاوت از فضای فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی محسن قرائی است که سوژه داستانی ملتهب خود را در فضایی روستایی و در یک برهه تاریخی در دوران شاه و دهه‌های پس از آن دنبال کرده است. جهان روایی این فیلم دلمشغول ساختن روستایی در نزدیک راه‌آهن و اهالی آن روستای خیالی است. این روستا در کنار ایستگاه راه‌آهن قرار گرفته که راه اصلی رفتن و آمدن کاراکترها از آن منطقه کوهستانی است. این روستا با لوکیشن بکر و متفاوت خود در دل تاریخ و در دوران سلطنت شاه روایت می‌شود.
این داستان از نظر تعداد شخصیت‌های اصلی و تعدد هنرورها یکی از پربازیگرترین کارهای سینمایی در سال‌های اخیر است. انتخاب یک سوژه اجتماعی در دل تاریخ و نشان دادن زیست روستایی به «بی‌همه چیز» وجه تازه‌ای می‌بخشد و آن را از سینمای رئالیستی رایج در سینمای امروز ایران و کارنامه قرائی جدا می‌کند.
جدا از تعدد بازیگران شناخته شده این فیلم کاراکترهای متفاوتی دارد که برای هر بازیگری چالش‌برانگیز است. باران کوثری در این فیلم متفاوت‌ترین نقش خود را در این فیلم اقتباسی بازی کرده است. شخصیت نوری در اصل کتاب فردریش دورنمات «ملاقات بانوی سالخورده» وجود ندارد و این کاراکتر به فیلم اضافه شده است تا باران کوثری بتواند متفاوت‌ترین نقش خود را با شخصیت زن دیوانه روستا که جانش به جان گاوش بسته شده است ایفا کند.
نوری و دلبستگی شدیدش به گاو به نوعی یادآور دلبستگی مش‌حسن فیلم «گاو» داریوش مهرجویی است که این‌بار در قامتی زنانه از آن آشنازدایی شده است.
کامبیز حضرتی
