عباس رافعی، کارگردان و تهیه‌کننده سینما گفت: فکر می‌کنم سیاست‌های سینمایی جمهوری اسلامی ایران در این سال‌ها در راستای اهداف مشخصی نبوده و اعلام نشده که در سینما در جستجوی چه چیزی هستیم و سینما را برای چه می‌خواهیم. اگر یک دورنما و چشم‌انداز برای این سینما داشته باشیم، دیگر رنگ فیلم ضعیف و مبتذل را نخواهیم دید.
به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی روابط عمومی جشنواره فیلم فجر، «عباس رافعی» کارگردان و تهیه‌کننده درباره ضرورت بازنگری در بخش سیاست‌های کلان این جشنواره گفت: به نظر من هنگامی که تصمیم گرفته شد به مناسبت جشن‌های پیروزی انقلاب، به سمت فیلم و سینما حرکت کنیم و جشنواره داشته باشیم، بنابراین بود که در این رویداد فیلم‌هایی که در راستای اهداف انقلاب اسلامی هستند، به نمایش درآیند. در آن ایام حتی بحث مسابقه و جایزه هم در میان نبود. رفته‌رفته با تغییر سیاست‌ها و رشد و رونق فیلمسازی، از جشنواره فیلم فجر، تنها نام «فجر» ماند. البته این نام، دلیل بر آن نشد که تنها موضوع انقلاب و ارزش‌های انقلاب اسلامی در آثار به نمایش درآیند بلکه جشنواره فیلم فجر تبدیل به یک «جشنواره سینمایی» شد. به همین علت است که در این سال‌ها، گاه فیلم‌هایی به نمایش درآمدند و جایزه گرفتند که نه تنها هیچ نسبتی با انقلاب اسلامی نداشتند بلکه اگر در کنه و لایه زیرین آن بنگریم، متوجه فاصله‌ها و عنادهایی هم می‌شویم! بدین ترتیب متولیان جشنواره –به خصوص در چند سال گذشته- آرام‌آرام تصمیم گرفتند نام جشنواره را در بخش بین‌المللی، «جشنواره فیلم ایران» بگذارند و آن را از جشنواره فیلم فجر جدا کنند.
کارگردان «کیمیا و خاک» و «راز مینا» با اشاره به راهکار تغییر سیاست‌گذاری جشنواره چهلم و قرار گرفتن جشنواره در راستای گفتمان و سیاست‌های انقلاب اسلامی، افزود: جشنواره فیلم فجر باید شامل فیلم‌هایی باشد که مروج اخلاق و تحکیم‌کننده بنیان خانواده و موارد مورد نیاز جامعه‌اند.
او تأکید کرد: در مقطع فعلی نمی‌توانیم تنها فیلم‌هایی بسازیم که در مورد حوادث انقلاب و جنگ باشند بلکه باید زمینه‌ای را فراهم کنیم تا فیلم‌هایی ساخته شوند که بتوانند بر جامعه امروزی تأثیر داشته باشند.
او با بیان اینکه جشنواره فیلم فجر در این سال‌ها اهداف مشخصی را دنبال نکرده، عنوان کرد: سیاست‌های سینمایی جمهوری اسلامی ایران در این سال‌ها در راستای اهداف مشخصی نبوده و هیچ‌گاه اعلام نشده که در سینما در جستجوی چه چیزی هستیم و سینما را برای چه می‌خواهیم. مثل سند اقتصاد که می‌گویند برای پنج سال آینده به کجا باید برسیم، هیچ وقت در سینما نگفتند که در چه نقطه‌ای هستیم و چند سال آینده باید در چه نقطه‌ای باشیم. در این دوران، هر مدیر سینمایی روی کار آمد، برای خود برنامه‌هایی را در نظر گرفت و مدیر بعدی، برنامه‌های مدیر قبلی را لغو کرد و و برنامه‌های جدیدی را اعلام کرد! یک مدیر گفت «مدرسه ملی سینما» را ایجاد کنیم و مدیر بعدی به دنبال انحلال آن و ایجاد جشنواره‌‌های مختلف بود… سیاست‌گذاری‌‌ها، قائم به فرد بود و مشخص نبود قرار است به کجا برسد. حتی امروز کتابچه‌ای در مورد تکلیف سینمای ایران نداریم و نمی‌دانیم سینمای ایران قرار است به کجا برود که این موضوع اصلا مطلوب نیست.
کارگردان «آفتاب بر همه جا یکسان می‌تابد» ادامه داد: اگر یک دورنما برای این سینما داشته باشیم، بسیاری از افرادی که فیلم‌های مبتذل و ضعیف می‌سازند، به حاشیه خواهند رفت. در این صورت حداقل می‌توانیم سینمای منطقه را در بخش فارسی‌زبانان از سینمای فارسی‌زبان بهره‌مند کنیم. همچنین می‌توانیم نسل جدیدی از سینماگران مؤمن و متعهد را تربیت کنیم و فیلم‌هایشان را ببینیم. اگر چنین رویکردی در سینمای ایران وجود داشت، فیلمسازان متعهدی که با فیلم‌های دفاع‌مقدس وارد سینمای ایران شدند، تبدیل به سینماگرانی نمی‌شدند که فیلم‌های مبتذل و سطح پایین بسازند…
این کارگردان و کارشناس فرهنگی در پایان اضافه کرد: امیدوارم در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر، این چهل سالگی را ما در فیلم‌هایمان هم ببینیم و فیلم‌هایی در جشنواره انتخاب شوند که بلوغ سینمای ایران را به نمایش بگذارند. مهم نیست که موضوعشان به سلیقه ما مربوط می‌شود یا نه، اما مبلغ یک نگاه دغدغه‌مند باشند. ممکن است یک فیلم اجتماعی و دغدغه‌مند باشد اما با سلیقه مدیر جشنواره هماهنگ نباشد. در حقیقت اگر سعه‌صدر را در انتخاب‌هایمان جاری کنیم قطعا اتفاقات خوبی خواهد افتاد.
چهلمین جشنواره فیلم فجر در دو بخش فرهنگی و رقابتی به دبیری مسعود نقاش‌زاده از ۱۲ تا ۲۲ بهمن ۱۴۰۰ برگزار خواهد شد.
