حضور چهره‌های خوشنام آکادمیک در هیٲت انتخاب فجر چهلم، بارقه‌های امید را در پایان دهه چهارم جشنواره زنده کرد.
هر جشنواره‌ای برای پذیرش فیلم متر و معیاری دارد که بر اساس آن فیلمها برای شرکت در بخش رقابتی یا نمایشی جشنواره انتخاب می‌شوند. فیلترهایی که بسته به محل برگزاری، هدف‌گذاری و مخاطبان هدف جشنواره متفاوت است. بعضی جشنواره نمایندگانی دارند که در طول یک سال با دیدن آثار سینمایی، فیلم‌های مورد نظرشان برای شرکت در جشنواره را انتخاب و به جشنواره دعوتشان می‌کنند و بعضی دیگر هم با استفاده از هیات انتخاب، از بین آثار متقاضی حضور در جشنواره تعدادی را برای حضور در جشنواره انتخاب می‌کنند.
هیات انتخاب هر جشنواره اولین مرحله بررسی آثار است تا به دست هیات داوران برسد.انتخاب بین فیلمها برای بررسی ساختار سینمایی و مضمون و محتوای آنها از بین آثاری که تعداد بالایی دارند،کار را برای هیات داوران آسان‌تر خواهد کرد تا بتوانند بین آثاری که حداقل نشانه هایی از کیفیت یک اثر سینمایی را دارند، داوری‌های فنی و تخصصی خود را انجام دهند.
در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر، برگزار‌کنندگان تلاش کرده‌اند طیف متنوعی از چهره‌ها را در هیات انتخاب این دوره انتخاب کنند. حضور چهره های دانشگاهی، مدیران خوشنام سینمایی و البته سینماگران کهنه کار و پیشکسوت، نقطه قوت هیات انتخاب این دوره از جشنواره فیلم فجر است.کسانی که از معدن سینمای ایران سنگ‌های قیمتی را جدا می‌کنند تا داوران گوهر درون آنها را داوری کنند.
ویژگی این ترکیب، چیرگی چهره‌های دانشگاهی مثل مجید شاه حسینی، اسماعیل بنی‌اردلان، اسفندیار شهیدی است ضمن آن که بهروز افخمی به عنوان یک تئوریسین و مدرس سینما، پوران درخشنده با سال‌ها سابقه در عرصه پژوهش و محمدحسین نیرومند با سال‌ها تجربه آکادمیک به همراه حسین زندباف به عنوان یک تکنسین سینما، ترکیبی را رقم می‌زند که اولین چیزی که به اذهان متبادر می‌کند، نگاه سختگیرانه و به دور از نگاه فرمایشی و تعاملی و سهل پسند رایج است. نکته‌ای که بیش از هر چیز به سلیقه مسعود نقاش‌زاده برمی‌گردد که خود یک چهره دانشگاهی به شمار می‌رود.
آیا در فجر چهلم، شاهد یک دوره کیفیت‌گرا خواهیم بود؟
