«غلامرضا رمضانی» گفت: «عباس کیارستمی» و «سیدمهدی شجاعی» از داوران دوره دوازدهم جشنواره بودند. آقای کیارستمی را بسیار دوست داشتم و برایم یک افتخار بود که فیلم «عبور از تله» را ببیند و درباره‌اش نظر بدهد.
به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی روابط عمومی جشنواره فیلم فجر، «غلامرضا رمضانی» کارگردان و فیلمنامه‌نویس گفت: به خاطر دارم در سال‌های آغازین جشنواره فیلم فجر، با فیلم کوتاه شروع به کار کردم و همچنین سریال کوتاه هم می‌ساختم. بعد از آن شرایطی پیش آمد که اولین فیلمم را به نام «عبور از تله» بسازم. در آن سال‌ها جشنواره فیلم فجر در دوره‌های متوالی خود برای عاشقان سینما یک میعادگاه بود که کنار هم به تماشای فیلم‌ها می‌نشستند، جو پرهیاهو و پرتنشی بود و مردم در تلاش بودند و که فیلم‌های جشنواره اعم از ایرانی و خارجی را ببینند. در آن سال‌ها آرزوی هر فیلمسازی این بود که فیلمش در جشنواره فیلم فجر نشان داده شود.
او افزود: «عبور از تله» اولین فیلم سینمایی من، تجربه خاطره‌انگیزی بود که در آن توانستم با سایر فیلمسازان در صحنه رقابتی قرار بگیرم و در یک جمع‌بندی فیلمم دیده و با دیگر آثار قیاس شود. از شانس خوب یا بد من، فیلمم در دو روز اول جشنواره و در سانس‌های اولیه نشان داده شد، به طوری که همیشه این حسرت را داشتم که کاش فیلمم را در ۱۷ یا ۱۸ بهمن نمایش داده می‌شد، یا حداقل چند روز پس از نمایش در سینمای رسانه، فیلم را نمایش می‌دادند. متأسفانه با این حس، اولین فیلمم را در جشنواره فیلم فجر همراهی کردم ولی حضور در جشنواره در همان اندازه و ابعاد هم جالب بود. احساس کردم وقتی آدم نتواند فیلم را در میدانی بزرگ‌تر و جمعیت صاحب نظری نشان بدهد ممکن است هیچ وقت نفهمد ضعف و قوت کارش کجاست. لذتی که از تشویق و تایید به‌وجود می‌آید، موجب می‌شود که احساس کنید می‌توانید سینما را به‌تدریج درک کنید و به نوعی از سینما که موردپسند شما باشد، نزدیک شوید.
کارگردان فیلم سینمایی «سبز کوچک» با اشاره به خاطره اولین روز نشست مطبوعاتی خود در جشنواره فیلم فجر عنوان کرد: در آن زمان نقدهای بسیار خوبی از دوستان منتقد دیدم، خواندم که آنها را به‌صورت آلبوم جمع کرده‌ام و هنوز آنها را دارم. به خاطر دارم نمایش رسانه‌ای فیلم ما در سالن سینما قدس بود و اولین نشست مطبوعاتی را آنجا داشتیم. در آن روز مرحوم «داود رشیدی» خود را به این سانس رساند و در واقع اولین سانس بعد از میکس نهایی فیلم در سالن مطبوعات بود. وضعیت عجیبی داشتم به طوری که دو، سه بطری آب معدنی را خالی کردم! از استرس، حس و نگاه‌هایی که روی من بود، بدنم خشک شده بود و دائم آب می‌خوردم. یادم است که برای این نشست، «داود رشیدی» با «پرویز نوری» به سینماقدس آمده بود. به هر حال نظرات مختلفی در نشست مطبوعاتی مطرح شد و جلسه به خوبی برگزار شد. فیلم من توانسته بود بخشی از دوستان را راضی کند.
او در ادامه یادآور شد: «عبور از تله» در نمایش اول و در همان سال ۷۱ در کنار فیلم‌های «سجاده آتش»، «ایوب‌پیامبر» و «پادزهر» کاندیدای دریافت سیمرغ بهترین فیلم اول شد. برای من حس افتخار و لذت بسیار خوبی به همراه داشت که فیلم اولی که ساختم، مورد توجه قرار گرفته است. آن هم وقتی داورهای جشنواره، «سیدمهدی شجاعی» و مرحوم «عباس کیارستمی» بودند که برایم بسیار شاخص بودند. به خصوص که به «عباس کیارستمی» علاقه‌مند بودم و از دور و نزدیک به ایشان ارادت داشتم. این برایم مهم بود که او فیلم را ببیند و نظر بدهد.
رمضانی با اشاره به موضوع فیلم «عبور از تله» عنوان کرد: موضوع فیلم من، یک موضوع نو برای کودک و نوجوان و در ژانر پلیسی بود و جذب خانواده‌ها را نیز مدنظر داده بود. ریتم فیلم نسبتا دلخواه تماشاگر بود، به طوری که بتواند با آن همراه شود. جو جشنواره هم جو سالم و شریفی بود. در دوره‌های مختلف جشنواره فجر چه به عنوان فیلمساز و چه به عنوان مهمان یا داور حضور داشتم و همیشه احساس می‌کردم جشنواره فیلم فجر میدان جذاب و پرالتهابی است. در عین حال ویترینی برای نمایش فیلم‌ها و فضای مطلوبی برای ارتباط اهالی سینما و مردم بوده و به نوعی جشن و عید سینماست. به نظرم دیگر بعد از این سال‌ها، جشنواره فیلم فجر به عنوان یکی از ملزومات سینمای ایران میان مردم جا افتاده و نهادینه شده است.
