فیلم سینمایی «برف آخر» در نخستین سانس سومین روز از چهلمین جشنواره فیلم فجر به نمایش در آمد.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی روابط عمومی جشنواره فیلم فجر، «برف آخر» دومین اثر بلند سینمایی امیر حسین عسگری است. کارگردانی که عنصر اصلی دو فیلم بلند سینمایی که تا امروز ساخته است، طبیعت است. «بدون مرز» نیز مانند «برف آخر» راهی مشترک را با طبیعت طی می کند. در فیلم سینمایی «برف آخر» در کنار بازیگرهای اصلی فیلم، طبیعت نیز ایفای نقش می کند و رنگ مثبت و منفی را توامان به نمایش می‌گذارد. در جریان داستان «برف آخر» طبیعت از ابتدا همراه کاراکترها جلو می‌آید و زندگی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد. البته داستان در نهایت به ما نشان می دهد که حرکت شخصیت‌هاست که طبیعت را بر می انگیزد و به واکنش وا می‌دارد.
شخصیت های اصلی فیلم دوست دار حیوانات هستند اما هر کدام در این امر گزینشی عمل می‌کنند و به همین دلیل آسیب می بینند. دامپزشک روستای قصه «برف آخر» که امین حیایی آن را بازی می کند، سال‌ها قبل با سانحه ای دردناک، دچار آسیب شدید شده است. این اتفاق تلخ باعث شده، این دامپزشک دشمنیش را با یک گونه از حیوانات آغاز کند. البته که مقصر آن رویداد تلخ، حیوان نبود اما شخصیت اصلی، چیزی به جز گرگ ها را به عنوان مقصر پیدا نمی‌کند. البته در نهایت خود به این عقده اعتراف می‌کند.
روی تلخ طبیعت زمانی خودنمایی می‌کند که آسیبی از انسان ها او را درگیر کند. وقتی منافع و خواسته های غیرمعقول انسان‌ها، باعث فرار یک دختر می‌شود، طبیعت او را در آغوش می‌گیرد اما مسبب مرگش نمی‌شود. «برف آخر» شاید مرگ مظلومانه یک دختر، تلخ باشد، اما حقیقتی از خواسته های بی منطقِ یک یا چند انسان است. شخصیت‌های مختلف داستان، بارها با طبیعت به مشکل می‌خورند اما به این فکر نمی‌کنند، این مشکل را خودشان به وجود آورده‌اند.
سرعت داستان فیلم سینمایی «برف آخر» همگام با ریتم آرام و با منطق طبیعت پیش می‌رود و فیلمساز عجله ای برای کشف حقیقت ندارد. گویی او داستان را هم به طبیعت سپرده تا او همه چیز را به ما نشان دهد. باید همه شخصیت‌های داستان خود را به واقعیت طبیعت بسپارند که برف‌ها از روی حقیقت کنار بروند و واقعیت نمایان شود.
عسگری کارگردان کار، تمام تلاش خود را کرده است که داستان را مطابق با آنچه در حقیقت موقعیت جغرافیایی اتفاق می‌افتد بیان کند. گره مشکلات یکی یکی از دل کوه‌ها و برف‌ها بیرون می‌زند و حتی در بحرانی ترین شرایط، باز این طبیعت است که در نقش ناجی ظاهر می‌شود.
توجه به عناصر طبیعی و کشف برترین سوژه ها و داستان ها از دل زندگی طبیعت، حلقه مفقوده سینمای ایران است که در سینمای جهان، فیلمسازان هیچ گاه از آن غافل نمی‌شوند. حالا کارگردان جوان ایرانی، دست به کار بزرگی زده و در مسیری گام بر می‌دارد که جای پای زیادی در آن دیده نمی‌شود. او در جای، جای فیلمش، طبیعت را فراموش نمی‌کند؛ از طراحی صحنه گرفته تا میزانسن و موسیقی متن، همگی در خدمت طبیعت جلو می‌روند. «برف آخر» حقیقتا اثری خاص است که امکان دارد سال‌ها در دل سینما دوستان، دلبری کند.
یادداشت از علی کریمی
