سرو شکل جشنواره فیلم فجر در دوره چهلم که این روزها در حال برگزاری است نسبت به قبل نسبت بیشتری با نام فجر پیدا کرده است. این را می توان با یک گشت و گذار ساده در خانه جشنواره به وضوح مشاهده کرد. آری جشنواره فجر دیگر قرار نیست با واژه هایی چون کاخ که نسبتی با انقلاب اسلامی ندارد عجین شود. این پارادوکس سالها بود که گریبان جشننواره فجر را گرفته بود، این استحاله واژه ها صرفا گریبان ظواهر را نگرفته بود و باطن ماجرا که فیلمها بودند را نیز دچار کرده بود. جشنواره فجر ظاهر و باطن را با هم باخته بود. می گویند جلوی ضرر را از هرجایی که بگیرید منفعت است. امسال و در دوره چهلم از ابتدا برای برگزاری جشنواره فرآیندها طوری طی شد که زاویه انحراف از مسیر نا حدی کمتر شود تا دست کم فیلمها نسبت به قبل تعارض کمتری با فجر انقلاب اسلامی داشته باشند. می توان امیدوار بود که به تدریج و در ادوار آتی جشنواره فجر روح انقلابی اش را بازیابی کند و این خواست و اراده گام محکم خود را در دوره چهلم برداشته است. این تحول باطنی میسر نخواهد شد جز اینکه جشنواره فجر لباس کهنه و مندرس را از تن درآورده و پوششی تازه بر تن کند. آنچه رهاورد و یادآور فرهنگ غربی است کنار بگذارد و طرحی نو دراندازد.
این روزها در جشنواره فجر بوی انقلاب اسلامی و فرهنگ آرمانخواه و تحول خواه سید مرتضی آوینی به مشام می رسد. خانه جشنواره در برج میلاد با تصاویر و جملات آوینی و تمثالهای امام راحل و رهبر انقلاب آذین بندی شده است تا یادمان نرود مقصد کجاست و سرمنزل کدام طرف است. امید به آنکه جشنواره فجر با این چرخش به سمت انقلاب اسلامی در زمانه ای نه چندان دور شاهد آثاری باشد که حال دل همه اصحاب فرهنگ و هنر و مردم را خوب کند. آثاری که افقهای دور را مبتنی بر روندها و حقایق روز ترسیم کنند و مسیری سبز پیش پای انسان امروز بگشایند.
