جدیدترین اثر سینمایی مسعود کیمیایی در چهلمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی روابط عمومی جشنواره فیلم فجر، «خائن کشی» ابتدا با یک اطلاعات و سفری به دهه ۳۰ آغاز می‌شود. ماجرای سرقتی که اصلا سرقت نبوده و بازی در لباس دزدانی که اصلا دزد نیستند، روایت مسعود کیمیایی در «خائن کشی» است. شخصیت‌ها نه به دنبال پول برای منفعت شخصی بلکه به دنبال هدفی متعالی برای منفعت جمعی است. البته این یک فداکاری ساده و پیش پا افتاده نیست. اینجا هم مثل دیگر فیلم‌های کیمیایی، پای جان در میان است.
قهرمانان «خائن کشی» دوست ندارند یک قطره خون ریخته شود اما مجبور می‌شوند در راه ایدئولوژی خون بریزند و خونشان ریخته شود. فیلم در فضای دهه ۳۰ سیر می‌کند اما دوست ندارد مفاهیم داستانش را در همان دوران روایت شود و به پایان برسد. فضای پربرخورد و اکشن فیلم محتوای داستان را فدای خود نمی‌کند و فیلمساز اصرار دارد، تا پایان از هدف متعالی شخصیت‌ها بگوید.
دوربین کیمیایی در سراسر فیلم، به جای جای شهر که به داستان پیوند دارد، سرک می‌کشد. دکوپاژ فیلم با رنگ قصه آشناست. مدل دیالوگ‌ها، بازیگری، طراحی صحنه، تصویربرداری و حتی موسیقی، امضای کیمیایی را دارد. تیمی که در این اثر با کیمیایی فعالیت می‌کنند، جنس داستان او را فهمیده بودند و با درک نسبت به داستان، در صحنه حاضر شده بودند.
جدیدترین فیلم مسعود کیمیایی، هرچند بی شباهت به آثار قبلی او نیست، اما تفاوت‌های جدی در نوع داستان دارد. نوع دیالوگ‌ها و بازی بازیگران همان همیشگی است اما داستان مربوط به موضوع چالش برانگیز ملی است. موضوعی که شاید خیلی‌ها یا از آن خبر ندارند یا اگر شنیده باشند، آن را به فراموشی سپردند. کیمیایی در «خائن کشی» غبار از صندوقچه تاریخ بر می‌دارد و آن را به مخاطب امروز نشان می‌دهد.
یادداشت از علی کریمی
