نشست دانشگاهی آینده سینمای ایران: چالش‌ها و فرصت‌ها به صورت مجازی برگزار شد.
به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی جشنواره فیلم فجر، نشست دانشگاهی آینده سینمای ایران: چالش‌ها و فرصت‌ها با حضور روح‌اله حسینی، مجید رضابالا و محمدباقر قهرمانی (دبیر نشست) به صورت مجازی برگزار شد.
قهرمانی دبیر نشست با اشاره به تحولات به وجود آمده در سینما اظهار داشت: در ۲۰ سال گذشته تکنولوژی سینمایی تغییر پیدا کرده و عناصر سینمایی را تحت‌الشعاع قرار داده است. در همین راستا، نسل سینمایی و شیوه سرمایه‌گذاری هم تغییر پیدا کرده، به‌گونه‌ای که فضای جهانی‌سازی سینما مجبور به تحمل یکسری از تغییرات شد تا خودش را به کشورها غالب کند. از سوی دیگر، مسئله کرونا یک مشکل جدی را که در جذب تماشاگر به‌وجود آورد.
روح‌اله حسینی مدیر گروه دانشگاه هنر تهران در این نشست گفت: سخن گفتن راجع به آینده سینما سخت است. در کل دنیا پدیده‌های اجتماعی رویکرد آینده سینما را تعیین می‌کنند اما در ایران مولفه‌های دیگری هم وجود دارد که آینده سینما را سخت‌تر می‌کند. برای آینده باید گذشته را ببینیم و برای درک بهتر از وضعیت موجود باید نگاه مقایسه‌ای داشته باشیم.
او اظهار داشت: برای درک سینمای ایران، وضعیت موجود را به مهم‌ترین مسائلی باید مرتبط دانست که با آن‌ها مواجه هستیم. البته ما از لحاظ تولید فیلم از دو وجه کمی و کیفی در وضعیت خوبی قرار داریم و حتی تا پیش از شیوع کرونا در وضعیت خوبی قرار داشتیم.
این کارشناس با اشاره به این که ما در ایران در همه عرصه‌ها در مسئله ارائه دادن آمار مشکل جدی داریم، گفت: سینمای ایران در سال ۲۰۱۹ تعداد تولیدات‌اش ۱۳۰ فیلم بلند سینمایی بود که در مقایسه با تولیدات ملی کشورهای ایتالیا و انگلیس این عدد قابل قبول است، اما چالش‌هایی هم به وجود آمد که از آن عبور کردیم. بر اساس آمار، در منطقه خودمان تنها دو کشور کویت و قطر بیش از رقم جمعیت، تماشاگر فیلم داشته‌اند و عربستان سعودی در زیرساخت‌ها قابل‌توجه عمل می‌کند.
او ادامه داد: نزدیک به ۹۰ درصد مخاطبان ما در ۱۰ استان قرار دارند و ۲۱ استان دیگر ۱۰ درصد دیگر را تشکیل می‌دهند. البته ما کمبود سالن‌های سینمایی هم داشتیم که با رشد مطلوب در سال‌های اخیر عدد پرده‌ها به ۶۰۰ سالن رسیده است و البته ما نزدیک ۱۰۰۰ شهر داریم که فاقد سینما هستند. مشکل دیگری که با آن مواجه شده‌ایم و آینده را متاثر می‌کند هزینه‌های تولید است و این ماجرای امروز و دیروز نیست. بودجه سینمای ایران طبق اعلام وزارت ارشاد 300 میلیارد است که این اصلا رقم زیادی نیست. طبق صحبت با تهیه‌کنندگان، برای فیلم ملاقات خصوصی ۱۴ میلیارد هزینه تولید فیلم شده است که اگر آن را تبدیل کنیم، معادل ۱۴ هزار یورو است. با وجود تحولات که موجب گسترش و تنوع در سینما خواهد شد، علاوه بر کرونا که بر سینمای ما تاثیر داشته، افزایش هزینه‌های تولید هم نگرانی‌هایی جدی فراهم کرده است و یکی دیگر از چالش‌ها را می‌توان قاچاق فیلم‌ها دانست.
او در ادامه این نشست اظهار داشت: فقدان رویکردها و فرآیندهای علمی در سینمای ایران در حوزه پخش است که تعاریف درستی از آن‌ها نداریم. سینما برای کسانی که مطالعه دارند، ثمره درستی نداده… ما با رشد آثار طنز آلود و کمدی در دهه ۹۰ رو به رو بودیم که بالای ۸۰ درصد درآمدها را به خود اختصاص داده‌اند. فیلم‌هایی درباره حاشیه‌نشینی و اعتیاد همیشه در جشنواره‌های خارجی خودنمایی می‌کنند و البته در جشنواره‌های ملی هم حضور دادند.
او افزود: معتقدم مهم‌ترین مسئله‌ای که تولید را تحت‌تاثیر قرار داده و تولیدات را شکل می‌دهد، ممیزی است که منجر به توقیف آثار می‌شود، اما این مسائل بیش از آن که در فرهنگ و اعتقادات ریشه داشته باشد، یک دید سیاسی را در خود دخیل دارد؛ نگاهی که تصمیم گیری را به انحصار خود در آورده است. در این وضعیت، ما با رشد تولیدات کمدی مواجه هستیم و در این بین، سینمای فرهنگی که درگیر ممیزی‌ها است با امید به جذب مخاطب و سرمایه‌گذار به رشد فقیرانه خودش ادامه می‌دهد.
در بخش دیگری از این نشست آینده سینما با توجه به فراگیری شبکه نمایش خانگی محل بحث قرار گرفت و این واقعیت مطرح شد که نمایش خانگی شکلی از سرویس خدمات رسانی فرهنگی است و نمی‌تواند جایگزین تجربه فیلم دیدن روی پرده شود. سالن بخش بزرگی از صنعت سینما را تشکیل می‌دهد و شرایطی را محیا کرده که نمایش خانگی را گسترش دهد و همه در سالن‌ها پای تماشای فیلم‌ها بنشینند. سالن سینما پابرجا خواهد بود و سینماهای آنلاین گسترش پیدا می‌کنند و این دو، یک روز به کمک هم خواهند آمد.
