شهر در دست بچه ها

«کاپیتان» تازه ترین ساخته محمد حمزه‌ ای است که به ظاهر درباره کودکان است ولی معانی و مفاهیم آن برای بزرگسالان طراحی و پرداخته شده است. غیر از سکانس پایانی، داستان «کاپیتان» در بیمارستان کودکان سرطانی می گذرد. پدر کودکی به نام «عیسی رضایی» توان رویارویی با کودک خود را ندارد و با درخواست از مدیریت بیمارستان با گریم دلقک برای کودکان نمایش اجرا می کند و در عین حال در به صورت ناشناس در کنار فرزند خود است.
«کاپیتان» فضای بیمارستان و کودکان بیمار را به دور از درد و رنج های مرسوم نشان می دهد. در «کاپیتان» بیماری صعب العلاج به نوعی استعاره از مشکلات روزمره زندگی است که کودکان با حال و هوای خود چندان به این مشکلات توجه نمی کنند و با امید کودکانه خود به دنبال رویاهای خود می روند. این درحالی است که بزرگسالان در مواجه با مشکلات زندگی بعضاً تمام امید و آرزوهای خود را بر باد رفته می بینند و از مسیر زندگی که همان «زندگی کردن» است دور می شوند. «کاپیتان» قرار نیست که عواطف و احساسات بیننده را در مواجهه با بیماری کودکان معصوم تحریک کند بلکه زندگی کردن و زیستن را حتی در شرایط سخت یادآوری می کند. بازی بازیگران خردسال فیلم در خور توجه است و کارگردان توانسته به خوبی از ایشان بازی بگیرد. در آخر می توان گفت که «کاپیتان» فیلمی در مدیوم سینما نیست ولی به واقع فیلم شریفی است که مفاهیم والایی را به دور از شعارزدگی و ابتذال بیان می کند.