کارگردان فیلم سینمایی «فریاد» گفت: سینما مدیومی است که خودش فکر می‌کند و معنا درون آن شکل می‌گیرد، نه اینکه از پیش تعیین شده باشد و ما آن را به فیلم تحمیل کنیم.
به گزارش روابط‌عمومی چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر، محمدرضا اردلان، کارگردان فیلم سینمایی «فریاد» درباره پیام این فیلم گفت: من همیشه درباره این مسئله که فیلم باید پیام مشخصی داشته باشد، تردید دارم. سینما مدیومی است که خودش فکر می‌کند و معنا در درون آن شکل می‌گیرد، نه اینکه از پیش تعیین شده باشد و ما آن را به فیلم تحمیل کنیم.
وی افزود: برخلاف برخی دوستان که معتقدند فیلم باید پیام مشخصی داشته باشد، بیشتر بر تجربه سینمایی تمرکز کردم. مثلاً برای ایجاد فضاسازی خاص، از صدا استفاده کردم. صداگذاری در این فیلم نقش بسیار مهمی داشت. ما با کاراکتری مواجهیم که رفتارهایش خارج از حد عادی است و صداهای وهم‌انگیزی تولید می‌کند. این فضا را در فیلم‌نامه هم لحاظ کرده بودم و در صداگذاری هم تکمیل شد.
اردلان با بیان اینکه در «فریاد» با سلسله‌مراتب قدرت روبه‌رو هستیم، ادامه داد: در این فیلم یک فرد در رأس قدرت قرار دارد و بقیه نسبت به او واکنش نشان می‌دهند. صالح کاملاً در نقش تابع و ارباب بنده‌ای قرار دارد. علیرضا مهران واکنش‌های کینه توزانه‌ای نسبت به ارباب دارد. از طرف دیگر، کاراکتر هاوار کاملاً حذف شده است، چرا که در این چهارچوب نمی‌گنجید. اما همین حذف‌شدگی باعث می‌شود او از خودش دفاع کند، که وجه امیدبخش قصه است. در نهایت، کاراکتر پسر ارباب که حذف‌شده‌تر از هاوار است، در پایان فیلم دست به کنش رهایی‌بخش می‌زند، که برای مخاطب هم حسی از امید به همراه دارد.
این کارگردان افزود: فضاسازی نیز برای من بسیار مهم بود. صداها کمک کردند تا این فضا ساخته شود. از طراحی لوکیشن گرفته تا فیلم‌برداری پرکنتراست، همه در این مسیر بودند.
وی درباره تصویرسازی و فضاسازی در فیلم گفت: من ترجیح دادم که لوکیشن و زمان را محدود کنم تا فیلم بیشتر به سمت تصویرسازی و فضاسازی برود. البته یک بیس تاریخی برای قصه وجود دارد؛ سال ۱۹۹۱ آن اتفاق افتاد و ما حدود سال ۱۹۹۶ را در نظر گرفتیم. اما برای من مهم‌تر از تاریخ، ایجاد فضای مناسب برای روایت این داستان بود. خوشحالم که فیلم دیده می‌شود و مخاطب خودش با آن ارتباط برقرار می‌کند. همین برای من کافی است.
